Yalnız Adam Şiiri - Hamit Atay

Yalnız Adam

Bir sigara yakar gecenin koynunda,
Dumanı dağılır sessiz sokaklara.
Gölgeler eşlik eder adımlarına,
Rüzgar fısıldar eski hatıralara.

Bir zamanlar kalabalık masalarda,
Kahkahalar yankılanırdı duvarlarda.
Şimdi kupkuru bir sessizlik içinde,
Anılar küllenir soğuk odalarda.

Gözlerinde yorgun yılların izi,
Yüreğinde derin bir sızı gizli.
Ne dost kaldı, ne de bir sevgili,
Yalnızlık kaderin yazısı gibi.

Ay ışığı vurur penceresine,
Sonsuz bir boşluk çöker içine.
Yıldızlar bile sessizdir bu gece,
Sanki hepsi dalmış derin bir kedere.

Gözlerini kapatır, düşlere dalar,
Ama rüyalar bile onu unutur.
Sabah olur, gün yeniden doğar,
Ama yalnız adam hep aynı kalır.
Hamit Atay