Yalnız Adam Şiiri - Erdem Demirkol

Ben yalnız adam.
Kaptırmışım kendimi sevdalara.
Sokaklar benim sevgilim.
Karanlık sokaklarda saklı gerçeğim.
Gizlemişim günışığının yalanlarını.
Suç ortağım olmuş sokak lambası.

Ben yalnız adam.
Ve sevdamın adı yalnızlık.
Uzak olayım herşeyden.
Aşktan ve sevgiden.
Uzaklaşayım bu dünyadan.
Güneşe yakın, dünyaya uzak.
Yükseldikçe başım arşa,
Daha da yakınlaşayım kara toprağa.
Özgür bir at olayım bozkırlarda.
Yeniden feth edeyim kıraç arazileri.
Ve yeşillendireyim her geçtiğim yeri.

Ben yalnız adam.
Sokakların sevdalısı,
Sevdalıların en acılısı,
Kendi dünyamın aynasında,
Baksam kendi yalnızlığıma.
Ve ağlasam,
Gülene kadar çocuk yüzleri,
Açılana kadar kardelenleri.
Hayata inat yeşeren ümitlerim,
Solsalar bir bir hayallerim.

Ey yalnız adam!
Sakın düşüme arkanda kalanları.
Boşver gitsin olanları ve olacakları.
Kapat sevdaya kapılarını.
Yık köprülerini yarınlarını.
Kaybedecek neyin kaldı ki yalnız adam?
Yalnız sokaklar ve sen,
Karanlık ve gerçekler,
Sevgi ve acı,
Yalnız adam ve sevdası.

(28.05.2001-İçerenköy-İST.-saat:03.00)