En kuytu köşelerde ruhuna pusu kurmuş
Yolunu gözler hazla fırsat kollar ıssızlık
Ya ölüm tattıracak ya yaşanmamış rüya
Ah garip nere gitse ille orda yalnızlık
Saçları darmadağın sakalları bir karış
Gözleri gaiblerden bir davet bekler gibi
Ancak sonsuzda biter bu büyük sefil yarış
Pul pul dökülür ömrü herkes sanar konfeti
Bir sihirli el kalpten silse derdi hüzünü
Ansızın ve yavaşça kalksa başındaki dam
Bilirim ki hiç bir şey güldüremez yüzünü
Kalabalıkta bile yine hep yalnız adam
(Kadıköy / İstanbul - Şubat 1975)
Zekâi BudakKayıt Tarihi : 17.12.2005 00:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!