Yalnız Adam ( 2 ) Şiiri - Emin Barut

Tek başına bir adam gördüm dün akşam sahilde
Aklar düşmüştü saçlarına,
Perişandı...
Gökle denizin birleştiği yeri seyrediyordu,
Yorgun gözleriyle...
İçini döküyordu sanki denize.
Şakak kemikleri uzamıştı iyice
Unuttuğu birşeyimi hatırlamaya çalışıyordu acaba.
Biraz ilerde bir kulubesi vardı ışıksız ahşap
Paslanmış hislerini dinliyordu umutsuzca.
Güzel şarkı mırıltıları geliyordu uzaktan
Bir kardan adam gibi her düşünüşte eriyordu sanki.
Anıtını yapmak geldi icimden tam olduğu yere
Bu sefer azgın dalgalar yıkardı yavaş, yavaş
Belki bulutlu bir Sonbahar sabahı ölecekti,
Şampanyalar patlıyacaktı o akşam
Sadece güneş bürünecekti karalara.
Bulutların arasından seyredecekti dünyayı
Deniz bile durmıyacak kudurdukça, kuduracak o akşam.

Emin Barut