Kalabalık bir şehrin, ortasında ben yalnız,
Varlığımdan bihaber, insan denen müstesna…
Ne günümde güneş var, ne de gecemde yıldız,
Belki de şahsiyetim, sadece bir istisna…
Bazen sessiz sedasız, sokaklarda yürürken,
Kimse farkımda değil, sanki ben görünmezim…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta