Yalnız Adam Şiiri - Mücahit Torun

İntihar ediyor ağacından
Sapsarı bir yaprak.
Süzülüyor yavaşça mahşer yerine
Birden yakalanıyor ansızın
Yalnız adamın ellerine.

Şaşırıyor ilk baş yaprak
O hiç kimsenin ısıtmadığı
Buz gibi kadere
Oysa birden sarıveriyor o eller,
Hayat gibi yaprağı.

Sonra açılıyor yalnız adamın eli,
Avucunda yemyeşil bir yaprak ile,
Gülüşüyor birden sessizce.
Hücresinden hiç çıkmamış
Kader mahkumu kalbiyle.

Ekiyor o yeşil yaprağı,
Ekim'in en orta yerine.
Sonra bir sapsarı daha
Yalnız adamın ellerine..