Yalnız Adam Şiiri - Erdal Açıkgöz

YALNIZ ADAM

Bir yalnız Adam vardı, başıboş sokaklarda
Sorduklarım deli derdi, hiç tanımadan daha
Bir gün gittim yanına, yalnızlığını sordum ona
Gözlerime öyle daldı, bak dedi uzaklara

Uzaklar görülmez dedim, bu çıplak bakışlarla

Oysa ben görüyorum dedi, yüreğinle bak onlara

Anlamıştım artık onu, anlamıştım yalnızlığını

Uzaklarda sevdiği vardı, söylemezdi kimseye onu

Sordum çok mu uzaklarda,

Dönüşü olmayan bir yolda

Gözleri yaşardı bir den, dedi o kara toprakta

Sardım onu sıkıca, sarıldım kollarına

Beni de ortak etmişti, bitmeyen yalnızlığına

O ağladı ben ağladım, dedim bağışla beni

Dedi insan sevdiğinin kıymetini, yaşarken bilmeli