Yalnız Şiiri - Mehmet Seçer

Sarmaşık dalları arasında yalnız
Bir gül ağlardı gün batımında.
Ellerinde gül kurusu kederler,
İçinde suskunluğun mavi şarkısı.
Nasıl vurulmazsa sonsuzluğa kelepçe,
Rüzgarlı başında öylesine hürdü gözyaşları.
İşgal altındaydı yüreği ve
Gün batımıydı son eylül akşamında...
Suskun bir gül ağlar sisler içinde şimdi
Ürkek, titrek, yalnız...
Elimde gül kurusu kederler
Leylin vehmi çökmüş üzerime
Ve gözlerim mazinin avuçlarında ezilmekte.
Kimliksiz gölgeler gezinir yanaklarımda
Dudağımda yarım kalmış kelimeler.
Issız bir Ocak gecesi,
İsli camlar ardında yeşil yapraklar,
Lambalar sönük, Yenişehir kar altında.
Mutsuzluğun ilk satırında
Islık çalan rüzgar benimle ağlamakta.
Çok yalnızım ve bir gül sisler içinde.