Yalnız Şiiri - İshak Özlü

Yeşil gözlü maral kızım,
Yıldızlar kadar yalnızım.
Gök kubbeye dayanır da,
Dirhem dinmez yürek sızım.

Sen yalnız kulun da yalnız,
Al yanına koma yalnız.

Gülşen’de açan bir gül’üm,
Duymaz sesimi bülbül’üm.
Nev bahar avuçlarım da,
Kıvılcıma hasret kül’üm.

Sen yalnız kulun da yalnız,
Al yanına koma yalnız.

Yürek dergahım yaralı,
Kalleş kurşunlar vuralı.
Yorgun yıldız çiçeğin de,
Ruhumu efkar saralı.

Sen yalnız kulun da yalnız,
Al yanına koma yalnız.

Geçsede Kerem’siz çağlar,
Hüzün kayaları ağlar.
Parçalanır gönül tel tel,
Feryadımı dinler dağlar.

Sen yalnız kulun da yalnız,
Al yanına koma yalnız.

Hayallerim sürgün gitti,
Gül rengi gülüşler bitti,
Akrep sancısı girende,
Dostlarım sır olup yitti.

Sen yalnız kulun da yalnız,
Al yanına koma yalnız.

Çerkes Fatima kul’unum,
İnfaza hükümlü ruh’um.
Bir damla kevser’e hasret,
Ummanı besleyen su’yum.

Sen yalnız kulun da yalnız,
Al yanına koma yalnız.