Yalnız Şiiri - Hilal Tuğba

böylesini hiç bilmezdim yalnızlığın
çocuktum, acemiydim, aptaldım
bir insan yalnızlığını iyi eder adamın sanırdım

bir çift göz olsa
gözlerimden ruhumun yorgunluğunu alsa
iyileşiverse tüm yaralarım
aşk böyle mucizevi sanırdım

birlikte mutlu olsaydık
sanki acısı kalmayacaktı insan olmanın
özgün, bi tanecik, bu şahane varlığımızın
yalnızlığı da bitince
mutluluk bulunuverecek sanırdım
....
meğer sevdiğin,sevildiğin biri yanında bile
yalnız kalırmış insan
tam onunla ruhum dinlendi derken
anlarmış hala yalnız olduğunu
yine yalnız olduğunu
kahrolası olası yalnızlıkta olduğunu