Yalnız Şiiri - Arif Onbaşıoğlu

Yalnız sendin her yalnızlığıma ortak
Bir Robinson yahut… vesaire
Meczup kimliklerin arkasında
karanlıklara mahkum bir Nietzsche

“… benimle kal,
çabuk çökmektedir akşam.”
yaprağın kılcallarına işlenmiş, Zaman.
Saatler sarhoş onu on geçe kıvamında,
sürtük takvim yapraklarının kalça kıvrımlarında
Zaman, hep yalnızlığımın yarında

Koynunda mı istersin,
yoksa düşünde mi
ne istersin ki benden?

Yalnız kalmak oldu bana haram,
gözlerin aksinde boğuluyor Zaman

Bak! ! !
Duman sensiz tütüyor.
Terk et içtiğim sigarayı,
içime çektiğim o mayhoş beyazı

Kahrın ayazında çiseleyen gözlerin,
sesin Zaman’ ın kulağına fısıltı

Yaşamak gümüş bir tabaka bağrında
zamanı tütün gibi sarmak
ölümün, ömrüme sarmaş dolaş

Beni bana bırak
Zaman, ölüme bile ortak