Yalnız Şiiri - Mehmet Çiftci

Çıt çıkmıyor etrafımda kimseden,
Issız bir diyarda, çölde gibiyim.
Bilmem bu mesafe bu tecrit neden,
Küreksiz tekneyle gölde gibiyim.

Ne sorarlar ne söylerler adını.
Alır mıyız bu hayatın tadını,
Kırıyoruz sevginin kanadını,
Kurumuş yapraksız dalda gibiyim.

Bir tebessüm, bir nasılsından mahrum,
Yalnızca bu ilgisizliğe kahrım,
Ipıssız etrafım, boş her tarafım,
Halatı kırılmış salda gibiyim.

Binlerce insana yol gösterirken,
Bu yaşta çıkacak yol arayan ben,
Gerçek vefa göremedim kimseden,
Komplekse kapılmış halde gibiyim.