Gece karanlığı üstümde deriden bir mont,
Yıldızlar gökyüzünde çakan yakıcı fenerlerim.
Hiç korkmam , köşeden köşeye savrulup kaybolmaktan,
Her taş sokak her yamalı cadde (ben)imdir, bilirim.
Canavarlar atlasın üstüme karşı ki sapaktan,
Hepsini ayak sesimin yankısı ile yenerim.
Tam o anda bir fenerim kayar ufuktan,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta