Bir avluda oturmuş düşlere dalıyorum içimde koparken fırtınalar sert bir havası var bu memleketin bazen bir tokat bazen ise bir anne dokunuşu gibi çarpar yüzüme rüzgar
Bahçelerde boy gösteriyor güller, menekşeler, papatyalar
Parlıyor güneş gökyüzünde gözleri kör edecek kadar
ırmakların dan huzur akar bu memleketin fakat bir yanım hep boş
Ben yalnızken cennet olsa dünya neye yarar
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta