Yalnız Şiiri - Affan Ceylan

Her gün, daha da ağır yükler hayatına yüklenir
Omuzların çöker bir gün, yaşamı sana bezdirir
Tanımadığın herkes sana en başta güven verir
hayattan silmek çözüm değil, kolaysa kalbe söz geçir

İlk uyuşmazlık başladı mı? Hoş geldin vedalara
Her şey farklı anlaşılır ve yön gider belalara
Ardı arkası kesilmez, hep gol yersin ağlara
Ne yapsam da nafile, elim gitmez oldu yazmaya

Beklesem de olmadı, ne istesem de yapamadım
Ne yaptıysam olmadı, çünkü onsuz yapamadım
Yazardım, yazamadım; yazmadan da yapamadım
Çünkü onsuz hiç biri, hiç bir yerine oturmadı

Bu olanlar rağmen, hala dik durmaya çalışırsın
Teline zarar gelmesin diye, her bir ' boku yaparsın
Çalışırsın, çabalarsın; yine de senden ayrılır
Daha da fazla bahsedersem, buna bile alışırsın

Nakarat (2x)

Hiç kimseyi dinlemeyen, unutkan falan değildim ben
Her anımızı bu lanet satırlara döken şairim ben
Bıktım artık, senin kıskanç ve de bitmeyen takibinden
Bizim kuş kaçmış veda bile etmeden evindeki sahibinden

Neydi insanları birbirine daha bağlayanlar ?
Neydi, insanların arasındaki bağlarını dert yapanlar ?
Araya görünmez bir duvar koyarlar da asla
Bir duygunun yerini başka bir şeyle dolduramazlar

Onca iyi zamanlar geçer ama sende kalan sadece
Boş bir vakit kaybı ve de hüzün dolu bir bilmece,
Kendi bahanelerinle, kendini haklı gösteripte
Duygularımla oynadın ve artık adım kara listede

Ben hep tek ve böyle devam edecek ömrüm
Netice belli, mutlu olabilen sadece birkaç zengin gördüm
Sevgili günlüğüm, dayanamıyorum artık geçersiz sözüm
Bir sürede yazmam artık kalmadı yazacak gücüm

Yoldaşım olmadığından hep yalnız geçti hayatım
Bunlar sana son sözlerim, iyi dinle beni tanıyan kadın
Ben seninle olduğum anılarımla yaşardım;
Sense beni dinlemeden hayatından çıkardın

Nakarat (2x)

Hiç kimseyi dinlemeyen, unutkan falan değildim ben
Her anımızı bu lanet satırlara döken şairim ben
Bıktım artık, senin kıskanç ve de bitmeyen takibinden
Bizim kuş kaçmış veda bile etmeden evindeki sahibinden