Yalnız Şiiri - İsmail Kısık

Kimselere kızmıyorum
Zaten gördügümde yok kimseyi
Kabuğunda yaşayan bir kaplumbağa gibiyim
Sanki böyle iyi ,böyle en iyisi
Ben uzaklığı bir arabaya atlayıp gitme arası bir şey sanırdım
Şimdi herkese uzak, yüreğime daha yakınım
Herkes kapalı bir kutu gözümde
Ne çıkarsa kendine hediye
Koşmuyorum artık her çağırana
Bir adım yürüyorum oda insanlık namına
Eskiden olsa uluorta açardım
Kalbimin en kuytularını azıcık gülümseyen bir yüze
Artık kalbimi bir tek kendime açıyorum
Değişiyor insan kırıla kırıla
İçi döküle döküle ögreniyor hayatı
Bu günlerde biraz yorgun ,biraz durgun ,güvensiz
Ama daha çok ğüçlüyüm….