Yalnız Şiiri - Enes Şekerler

Yine hüzün kül tablamı doldurdu
Bütün serlerden geçtim ve bütün yazlar soğuktu
Ruhum bir enkazın altında
Şimdi konuşsam kime ne faydası var
Hem zaten halim de yok hiç anlatmaya
Fırtınalı baharlar sevgisiz konaklar
Ah insanlar ah şu insanlar
Bütün pencereler kırılmış
Ve camları dört bir yana dağılmış
Bedenim bu enkazın altında
Ama kimseden yardım alamam burda
Yağız bir soğuk vurur tenime
Hiç durmadan üşürüm
Ellerim
Parmaklarım
Sesim hep titrer mesela
Düşüncelerim yok artık
Gülerken gözlerimin kenarları da kırışmıyor
Eğlenceli hikayeler duyar onları anlatırım
Hikayelerim bile yok artık
Oyuncaklarım yok hem olsa da keyif alamazdım zaten
Bu yalnızlık biraz fazla
Artık bulutlara bakmıyorum
Dedim ya artık hiçbir şey düşünmüyorum
gece yarıları sık sık uyanıyorum
Martılara simit atmıyorum
Ve artık ben
Hiç kimsenin gözlerine bakmıyorum.