Yalnız Şiiri - Tunahan Hapak

Dünya dolusu insan,çıt bile yok.
Yüz yüzeyken insan,biz bize azız.
Din iman,insanda olmaz ise çok
Çölde kum olsak,biz yinede yalnızız.

Güven,şimdi eskilerden hatıra
Söz namus olan yerde insafsızız
İman yok güven,nasıl kalır hatra
Mahşer gelse,biz yine de yalnızız.

Yalnızlık,şimdi hırıldayan saat
O sesten bile ağrır kulaklarım
Odama saplanmış yalnız kâinat
Bir ben var,bir gölgem,bir de Allah'ım.