Güneş! sende yalnızsın benim gibi, sonra derdin ay olma hayalim,
Sende sev diye ağaçlar çiçekler arılar olmadı mı...
Kırgın çiçekler gibi sonsuz evrelerin de büyürdün toprağın,
Bırak ta yalnızlık kalsın yarına, belkide seni bekleyen orada bir yerler de!...
Bense seni izliyorum yıldızlar gibi her dileğin de kaymak için,
Hislerimi hisset diye dua ediyorum,?
yanı başım da bir fısıltı, rüzgar titretiyor sözcüklerimi.
yaprakları dökülmüş küskün ağacın dalları gibiyim,
savunmasız, çaresizim... ilk taşı sen at istedim,
Neden diye sormadan, boyun eğdim... aklıma gelen son melodi bu...
dar sokaklarım da, sen ak istedim, kalbimin misafiri, yüreğimin neşesi ol istedim
Bu yaz da özledim, gidişinin üzerinden bir yıl geçti.
aklıma gelen ilk müziği açtım , duygusal bir dram aramızda ki.
Özledim diyecek kadar "çok" yine gelmen için de...
Gözlerin de görmek için, Aşk'ın tarifsiz acısını.
Kayıt Tarihi : 11.10.2017 21:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fazlı Malak](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/10/11/yalniz-204.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!