yalnız; kendimle başlayan ve sönmekte olan aydınlığın
altında garip, bütün ihtişamını kaybetmiş şu yeryüzüne
bakışım konu olacaksa! gölgelere laf ettirmem, bilesin!
hani, tamda yeri gelmişken; usulca sokulan şu karanlık
bir inciye kapanmış istiridye gibi o kadar ıssız ve yavandır!
ben... kendimle başladım. nerede, kiminle biterim ve nasıl?
herkesten önce, kuşların vakti daha gelmeden uyanmış
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
