İnsan yalnızdır aslında;
Anne karnında yalnız,
Mezarda yalnız.
İkisi arasında hayatına kattıkları vardır.
Belki paylaşmak için yalnızlığını,
Bir umut, bir hayal belki de.
Nedense sonradan fark eder,
Hepsinin birer oyuncu olduğunu.
Hepsi rollerini iyi oynamış ve kaybolmuşlardır.
Görünürler, aslında yoklar.
Acı verir final sahnesi.
İçlerinde sana karşı beslediklerini ustaca sergilerler,
Ve perde kapanır...
Kayıt Tarihi : 16.2.2009 00:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halit Gültekin](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/02/16/yalniz-127.jpg)
İçlerinde sana karşı beslediklerini ustaca sergilerler,
Ve perde kapanır...
Perde kapansa da yepyeni bir perde açılır; ümidimiz hep güzellikleri görebilmektedir... 10 puan... Sevgide kalın...
Herşey gönlünüzce olsun.Hoşca kal, Dost.
Oktay çöteli- Elazığ
TÜM YORUMLAR (4)