Kalabalıkta kimsesiz,
Gelen gidenden,
Olan bitenden,
Yaşar habersiz.
Varlıkta yoksul,
Renklerden gri,
Türlü renklerini bilirim,
Demişti biri.
Yürür her yerde,
Tek başına, kendince,
Sevinir üzülür,
Öylesine kendi kendine.
Konuşurken kendisiyle,
Araya girer kendi, yine
Paylaşamaz hiçbir şeyi
Kendisiyle bile
Yalnız ölünce,
Kurtulur bu dertten,
Hiç kimseler bilemez,
Ne sebepten.
Kayıt Tarihi : 3.8.2008 18:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Araya girer kendi, yine
Paylaşamaz hiçbir şeyi
Kendisiyle bile
Herkesten, kendisinden bile daha yalnız bir kişi bu... Çok dokunaklı... Çok güzel Kamer Bey...
Araya girer kendi, yine
Paylaşamaz hiçbir şeyi
Kendisiyle bile
Kendisiyle barışık olmayınca insan sonuç şiirdeki gibi olur.
Bu güzel anlatıma tebrikler şair.
Mustafa Yiğit
TÜM YORUMLAR (3)