Yalnız Şiiri - Gönül Karahan

Dudaklarımda acı gülümseme,
Gözlerim uzaklarda,
Kalbimde acı ve buruk duygu
Hissettiğim yalnızlığın soğukluğu.

Niye üşüyordum?
Soğuk olan neydi?
Hava mı? Yoksa yalnızlığım mıydı?
Nerde sevdiklerim?
Arar gözlerim.

Oysa kendimde başka kimse yoktu.
Ellerim soğuk ve çaresiz,
Boşluğu tutar gibiyim,
Gözlerim buğulandı.
Ağlıyor muydum?
Yoksa gökyüzü mü karardı?

Dudaklarımdan dökülen,
sadece iki kelime,
Ben kimdim?
Arıyorum kendimi,
Sonsuz uzay boşluğunda,
Sadece sönmüş bir yıldızdım.

Işığım yok,
Küllenmiş ve yokolmuş,
Duygular karmaşasında,
Yalnızlığım bana dost olmuştu.

20.02.2008