Yalnışa Sapanın Hali Şiiri - Murat Öztürk

İplik İplik Sökülüyor Heceler,
Beni Kimler Kimler Heceler,
Kavuşmuyor Sabaha Geceler,
İsyan Bayrağını Çekmiş Biri Yatıyor…
Onun İçin Bu Dünyada Güneş Batıyor…

Ahde Vefa Etmiyor Artık Zamanı,
Bu Ne Heybetli Ölüm! Var Mı Amanı,
Ne Çokmuş Ölüp Gider İken Günahı,
Bir Ömür Harcadı Paradan Puldan..
Son Yolculuk Beyaz Kefenli Bir Çuldan..

Ömründe Bir Camiye Doğru Yönelmedi,
Çağırdı Bütün Dostlar O Hiç Gelmedi,
Hakkın Çağrısına Hiç Cevap Vermedi,
Ömrünü Tüketmiş Bom Boş İşlerle..
Günah Faturası Kabarmış Durur Fişlerle..

Bastığı Yerler Garip Bir Mekan,
Var Mı Söylemeden Kurşunu Sıkan,
Mafya Olmuş Korumasıyla Yola Çıkan,
Bir Ömür Geçirdi Şan Şöhretle..
Mahşere Gidiyor Bir Tutam Etle..

Yanlışa Sapanın Hiç Dostu Yoktu,
Dostan Ziyade Düşmanları Çoktu,
Aslında Karnı Bile İnan Ki Toktu,
Bir Hiç Yüzünden Aldılar Façasını..
Bıraktılar Öylece Üstünde Paçasını..

Bir Kara Toprağa Atıp Durdular,
Küreği Kazmayı Dibe Vurdular,
Üstündeki Elbiselerini De Aldılar,
Bu Dünyadan Bir Şey Kalmadı..
Giderken Yanına Başka Bir Şey Almadı..

Ezanlar Okundu O Hep Sustu,
Kinini Nefretini O Hep Kustu,
Bu Dikkat Edilecek Bir Husustu,
Yer Gök Dile Geldi Haykırdı Durdu..
Ölüme İnanmayanları Azrail Buldu..

Çakıldı Başına Beyaz Bir Mermer,
Gören Ahali Kim Bilir Neler Neler Söyler,
Eskiden Mafya İdi Şimdi Mevtadır Derler,
Günah Deryasına Dalmış Batıp Duruyor..
Sorgu Sual Melekleri Hesabını Soruyor..

Murat Öztürk (Sessiz-Sair)
01.08.2007