Yalızlık bitecek Şiiri - Halil Aydın

YALNIZLIK BİTECEK
Yüklenmiş gamı kasavetini
Çok uzaklarda kalan memleketinin
Endişelerini, hayallerini taşıyor
Ta yüreğinin derinlerinde
Hala uğulduyor duruyor ürkek yüreğinde

Ürkek bakışlarında bir korku,
Hasretle bakışı kaplamış yüzünü
Yalnızlık korkusu dağ başlarının
Deli esen rüzgârı gibi uğuldar durur başı
Tek düşmüşlüğün yalnızlığı sarar yüreğini

Gözü kör olsun şu yokluk yoksulluk
Bunca acıyı, hasreti, ayrılığı çoğaltan
Geceleri uykunu kaçıran
Derinden, derine başını zonklatan
Sevdiklerinden uzakta olmanın sancısı

Yollarında gezdiğin, dağlarından odun getirdiğin
Harmanlarında güreş tutuğun, yiğitlerin harman olduğu
Anamın elinden çıkan çöreğini, içi yağlısını yediğim
Sularını buz gibi pınarlarından içtiğin, derelerinde çimdiğim
Doğduğun topraklarından sessizce ayrılışın; yakar içini

Şimdi çare yok; dayanacaksın bağlandın artık
Biliyorsun sevdiklerinden, arkadaşlarından uzaktasın
Herkes bağlanmış değerlerine ve bir yerlere
Çare yok artık bu yalnızlığı çekeceksin ömür boyu
Ama üzülerek, ama sevinerek bilemesin

Ama bir gün üstüm çıplak, ayakların buz
Tüm acılar, üzüntülerin bitmiş olarak
Her şeyi, ama her şeyi unutmuş mutlu
Bir bebek edasıyla geleceğim yanınıza
İşte o zaman yalnızlık bitecek, yalnızlık bitecek
HALİL AYDIN (Sizden biri)