Yalınzlık yolcusu Şiiri - Poyraz Karadeniz

Yeniden tek başınayım,tek ayak üstünde bir karmaşayım.
Dünya üstünde yaşayan çaresiz bir insanım..
Gözyaşlarını tutmayı öğrenemeyen bir çocuğum..
Annesi ağlama yavrum diyen küçük bir bebeğim..

Dünya sardı geriye sevdiğim..
Birden hatırladım ilk günü seni gördüğüm o anı..
Hatırladım sensiz geçen günlerimi, daha da hatırlayacağım..
Ömrümü çürüttüğün yetmezmiş gibi yalanlara da boğdun beni..

Sensizliği bir yana koydum artık geldi geçti..
Başkası oldum,birisi gelip seçti..
Boşverdim kendimi,sinirsel oldum herşey eridi..
Bir sevdiğim vardı oda ellerimden uçup gitti...

Yolculuk etmek istedim bağırışlarla..
Hareket etmek istedim gözyaşlarımla..
Dur dedi yaşlı amca tuttu kollarımdan..
Bir tokat çaktı! Gözlerimi açtım acısıyla!

Yoluma devam ettim çaresiz,sonradan yüklenen bir acıyla!
Nereye gittiğimi bilmiyordum ki yanımda bir yabancıyla!
Yabancı olan sendin aslında,değişen sendin zamanla..
Seni tanıyamaz hale gelen bendim çaresizce,huzursuzca!

Yorgunluk bastırdı akşam üstü,gün ışığı etkisini kaybetti..
Duraksadım az sonrası karanlıktı..
Bir ışık anımsadım,hayallerimdeki gibiydi..
Başka çarem yoktu,tek seçeneğim artık bir ışıktı..

Yavaşça sokuldum yanına..
Karanlık dahada bastırdı,etrafta gölgeler pusudaydı..
Sisli bir hava hakimdi,tek kurtuluşum birazdan beni uyandıracak olan ışıktı..
Çaresiz yaklaştım yanına,tutundum duvarlara..

Şiddetli bir rüzgar,bir poyraz esti geçti..
Nolduğunu anlamadım birşey çarptı geçti..
Bunlar gerçek değildi,hepsi birer hayaldi..
Gözlerimi açtım korku sancısı çığlıklarla!

Bir tarafta sisli,karanlık hava..
Bir tarftada dokunmaya cesaret edemeyen ellerim ve sen..
İşte tek tesellim ya da tek korkum buydu..
Kalmışım cesaretsiz ellerim,duygularım ve kalbimle başbaşa...