Yalınız Kaldık Şiiri - Özgür Yılmaz 2

yalnız kaldık ey halkım
karanlık köşelerde değil
güneşin doğduğu kent de
adına kardeşlik dense de
adem den olma havvadan doğma ikilemlerde
yalnız kaldık
bir kurşun uzaklığın da hayata
uykular ölüm sessizliğin de
nefes almalar tedirgin
yıkık duvarlar ardın da
sabaha el vermedi henüz gece
belki son kez el veriyorum hayata
karanlıkları yırtar düşen her bombanın ıslığı
ölesine hallerde beklerken ölümü
yalnız kaldık ey halkım
bir kurşun uzaklığın da hayata