Yalınayak sevdalarım batıyor cam kırıklarına.
Onlar ağlıyor ben gidiyorum.
Ne otobüs camında bir aşkın izi var
Ne de yüzün aklımda.
Şimdi tüm ihanetlerin kaynağı oluyor adın
Nasılda yargısız infaz ediliyor yaşadıklarım.
Nasılda dilsiz olmayı istiyor kavgalarım.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




yaşanmışların bittiği, yaşanacakların doğuşuna haberci ve kendi içinde bir deniz küreksiz sandal gibi...hoşuma gitti...saygımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta