Ben gitmeyi hiç beceremeyenlerdenim, ama bir kaç kere denemiştim.
İntihara giden ayaklar gibiydi gidişim; çelişki dolu, biçare, çarpık adımlarlar işte...
İlk adımımı gurur attırmıştı, bu yüzdende durmak imkansızdı, istemesemde gittim.
Önce aşka sürttüm topuğumu, sonra bir adım daha.
Ardından diğer topuğumun altında gördüm sadakati; bittim ve gitmelisin der gibiydi...
İlk defa orda hacim kaybetmişti ayakkabımın topukları...
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta