Yalın Şanssız Şiiri - Zübeyir Kara

Yeşerdi filiz verdi tüm hayatlar
Tomurcuk açtı
Başak verdi
Yanlızdım kimseler tutamadı elimi
Bu yürek kor ateşlerde
Yandı yandı yandıkça yandı

Suya kavuştu hasret ekenler
Çiçek aştı beklenen umutlar
Bekledim bekledim
Kurumuş sararmış bedenime
Yağmurlar uğramaz oldu
Suya hasretim

Erken filiz vermiştim
Erkenden ermiştim
Sabahı bekleyemedim
Turfanda değildim
Düşmüştüm yollara yalınayak doludizgin
İlkbahardan gece geçmiştim

Bir türkü mırıldanıyordum
Kıskacındaydım şanssızlığın
Esmeliydim ılık iklimlere
Bürünmeliydim sahte giysilere
Gizlemeliydim kendimi
Su için düşmüştüm kuyuya

Hasat verdi mevsim sonbahar
Semerle yük yüklenmişti insana
Sıkıştırılmıştı anılar
Hayatlar dükülmüştüler yerlere
Haşat oldum dolu vurdu
Yanlız kış var ilerde

Tütmeliydim bacasından
Havaya karışmalıydım
Parçalanmalıydım
Okyanusa düşen bir damla gibi
Erimeliydim kutupta
Akmalıydım sonsuza

Bu yolculuk çok yalın
Ben dışındaydım hayatın
Sahte işlerle siz oyalanın
Benide hiç olmamaış sanın
Sizler hanlarda kanayın
Bense sizlere bakıp yanayım
......

BU HAYAT SEFERİ GENELDE YALIN
UMUTSUZ GAYESİZ HAVA SOLUMAYIN