Yalın Saatler Şiiri - Demlenmiş Şiirler 2

Zaman, bir göl gibi durgun.
Saatler suskun; ne bir kıpırtı var içimizde,
ne bir yön, ne bir ses.
Tutsak kalmışız kendi gölgemizde.

Her saniye, bir boşluk gibi üzerimize çöktü.
Konuşamadık, çünkü kelimeler de yorgundu.
Sadece sustuk, saatlerle birlikte.
Ve ellerimiz boştu hep.... tutunacak bir zaman,
sarılacak bir an bulamadık yalın saatlerde.

Yalnızlıkla örtündük,
bir sessizlik gibi yayıldık duvarlara.
Ne gelen oldu, ne giden;
biz kaldık, zamanın savrulmuşluğunda.

Ve belki de en çok o an anladık:
Zaman susunca, ses kendini arar.
Saatler durduğunda, içimiz konuşur.
Yalınlıkta büyür en derin yanımız.

27/08/2025
07:08 #wahran
@demlenmisSiirler
(504)