Yalın halim... Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Şimşekler çakıyor
Şehri sultanda
Masal düşleri kuruyorum seninle
Saçların kuyruğu olsun burağın
Kim bilir kaç kez sallandığım
Dizlerin
Kayığı oluyor gözyaşlarımın
Kokunu özlüyorum anne
İçime çektikçe
Yanıyor benzim
Ciğerlerim bayram ediyor
Bunca kokuşmuşluğa inat
Sabahları kavurduğun
Soğanı
Hala seviyorum
Suyuna ekmek banmayı
Bakır sahanın.
En çok
En çok da
Yanık diplerini seviyorum
Bazlamalarının
Kesmiyorum tırnaklarımı
Bir an çıkıp gelirsin
Üsküdar’ın sislerinden
Üzerinde beyaz entarin
Pazartesi sabahları
Ellerimi
Ellerine
Alırsında
Kesersin
On parmaklık vakitte
Isıtırsın otuz yıllık geçmişi

Al
Hangi
Koğuşuna
Sokarsan
Sok
Gecenin
Yüreğimi
Bir
Damla
Gözyaşı
Bırak
Bana
Birde
Katık
Edeyim
Parmaklarının
Hayalini
Zifirmi
Zifir
Her yer
Korkuyorum
Anne
Diyeceğim
Geliyor
Çok
Oldu
Annem
Öleli…
Daha
Nasıl
Anlatılır
Yalnızlığın
Yalın hali

Yalınım ilk günkü gibi.
Yanlızım son halim bu,
'Ölmedim biliyorum! ! ! '
Bana kalan tek avuntu