yalnızlık; gülümser hep bize
paylaşılmaz asırlardır kapalı sandık,
takılırız bazen oltasına,
sondur hep yalnızlık.
yalnızlık; ne azalır ne artar,
çerçevedir süsleyen sevgiyi,
boşalsa da içi zamanla
demirbaş kalır yalnızlık.
21.04.2002 / 23:30 İzmir
Akın DursunKayıt Tarihi : 18.11.2006 18:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
yalnız yaşanılan anılara....
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (1)