Yalın Hâlde Yalnızlık Şiiri - Ayşe Mızrak

Yalın halde yalnızlık, yalın halde ben,
Uzaklarda bir yerde bir nağme fısıldıyor,
Mutluluk mu ayaklarımın altından kayıp giden?
Yalın halde yalnızlık, yalın halde ben.

Bir nağmenin nakaratıdır zaman,
Uçuyor mu akrep, koşuyor mu yelkovan?
Bir saatin ibresinde benim takılı kalan,
Yalın halde yalnızlık, yalın halde ben.

Kapalıyken gözlerim geçmiş mi bahar,
Kim kilit vurdu kalbime, içerde kim var?
Gözlerimi kapattın ey siyah efkâr!
Yalın halde yalnızlık, yalın halde ben.

Taşı bile yosun tuttu bir mevsim,
Yoldaş buldu; hayvanat, nebat, her kesim,
Haykırsam içimden duyulmaz sesim.
Yalın halde yalnızlık, yalın halde ben.

Gece bildi vaktini, gündüz de bildi,
Şaşmadı hiç bahar, şaşırmadı güz,
Benim halimi yalnız yıldızlar bildi,
Yalın haldeydi yıldız, yalın halde ben.