Yalın Ayaklı Şiirler Şiiri - Mesut Sav

Ben afili şiirler yazabilirdim,
Argoyu hatim ettirebilirdim puştluğuna.
Mavi kiremitleri raks ettirebilirdim,kalbimin tınısında.
Güneşi avuçlarınızda söndürebilirdim,okşayarak.
Yıldızları titretebilirdim bir alevin narında.
Namlı dizelerimi imgesellik örtebilirdi sayfa sayfa.
Ayraçlı yasaklarla böldürebilirdim Berlin şiirlerimi.
Bir nefes kadar elzem olabilirdi,sevişmenin algoritması.
Zannımca bu kadar ayrışık olmamalıydı dünya.
Sen,ben ve biz üçüncü tekil şahıs olmamalıydık.
Bir halk türküsü kadar yanık,
Bir çift yalın ayak gibi yan yana durmalıydık bir cümlenin içinde.
Bir rençber babanın kitaba serpiştirdiği üç beş mürekkepten mütevellit hayatım.
Sizin yorgunluğunuzu anlattım şiir dilimce.
O yüzden yaldızsız cilde sarılıdır,yalın ayaklıdır şiirlerim...