Gitmeli Şiiri - Beşir Çitak

GİTMELİ

Bu gece çekip gitmeli
Hiç birşey almadan, iz bırakmadan gitmeli
Ve artık dönmemeli sen kokan bu şehre
Dibine kadar acıya batmış bu aşktan
Yalın ayak kaçmalı
Kurtulmalı gece nöbetlerinden 
Yüreği yetene, nefesi kesilene kadar koşmalı
Yani firar etmeli intihara meyili duygulardan 
Kuru bir çerçevede, soluk resim gibi durmamalı
Bütün yollar sana çıksada
Yinede denemeli, gitmeli

Anıları bırakıp aksak bir sandalye koluna
Aynalardan söküp tüm izleri
Gözyaşları döküp yetim sokaklara gitmeli
Kimseler duymadan, kuşlar uyanmadan
Kapılıp rüzgarın hırçın kanatlarına
Gölge bile bırakmadan geride gitmeli
Bitmeli yorgun gülüşlerdeki sahte mutluluk
Bitmeli adına sevda denilen bu esaret
Güneş yeni bir güne doğmadan
Sensizlik sonum olacaksada
Her şeyi göze almalı, gitmeli

BEŞİR ÇİTAK