Yalın Ayak Şiiri - Oktay Güvener

I
Gecenin koynunda gizlenmiş bir mekândayım.
Yüreğim, esaretinde kaybolan sırların labirenti;
Sessizliğin derinliklerine düştüm,
Aşkının ateşiyle yanıp tutuşan,
Bir doğum misali, varoluşun sancısı oldum.

II
İçimde, bir zamanlar baharın ışıltısını taşıyan
Gizli bir bahçenin, kuruyan dallarında
Tek başına filizlenen hasretin izini sürerim.
Kışın soğuk rüzgârıyla sarsılan kalbim,
Yeniden çiçekler açmayı bekler.

III
Şimdi, yalın ayak,
Zindan gibi soğuk sokaklarda yürürken,
Her taş, her ağaç
Yitik umutların, unuttuğum sevdaların
Bir aynası gibi bakar bana.

IV
Dünya, kederle örülmüş bir divandır;
Ve ben, bu büyük divanda yalnız başıma
Kendi kendime fısıldarım:
"Her yara, yeniden var olmanın habercisidir."
Sonra küllerimden yeniden doğmak için beklerim.