Yalın Ayak Şiiri - Özlem Saba

yalın ayak,
kayalıklara basa basa,
yol almaktan yorulmuştum!

önüme çıkan,
irili ufaklı her çakıl,
artık gereğinden fazla acıtıyordu canımı.

çünkü hep taşlanmıştım...

çünkü benim acılarım da tarihsizdi.
ben,
yıllar öncesinde bulmuş.
ve unutmuştum gelecekte kendimi...

benim dünyam,
tıpkı yakılan Roma kütüphanesi,
ve yıkılan Rey şehri gibi
büyük ve,
görkemliydi.

aforoz etti halkım beni!