Yalın ayak Şiiri - Kadir Haktan Türkeli

topladım bu kentin ışıklarını
dışadönük kaçamak haramlarını aklamak için
karışık rebbani duaları püstkürttüm
......ki
gün,
Ş A F A K L A R I N A

bir türlü alışamadığım sesçil a-be-ce/lerin üstüne,ü s t ü n e
gereksiz nahak kanların göz bebeklerini sildim,
göz yaşlarıma büleli ıslak mendillerimle
tetik düşüren kanlı parmakları kırmaya çalıştım tek, yalansız

var eli titrer mi dersin?
erişebilmek için...!

günbatımında ki bir türlü doğamıyan günü,
caba harcarken K U R T A R M A Y A
erkim yetmese/de
kendi T A N R I L A R I M A

bir beladan daha kurtulmadan M U S A L L A T
yani kader çizdirten, m a h d u t

toz
topraklarla savaştım
kara kara gölgeler
ve doğru yerde doğru saf tuttuğumun bedelidir A Ğ I R

iyi ki sövgücü küfürlerimin yarısını mapus damlarına gömdüm
medeni
ve çağcıl

ağlamayı beceremedim
hissi
içli
içime

gulab/dan gülsuyu ile yıkanmasam/da,
hüzünü uzaklaştırmaya çalıştım,G Ü N
hep yenilen yine ben oldum
yılmadım
yine Y E N İ L D İ M
anladım ki yalın ayak koşulamıyormuş...!