başını yasla omzuma
varsın dudaklarımda garip bir hüzün barınsın
camlarda buğular sessizce ağlarken herbir iz kıyamete giden yol olsun
kırmızı bir karanfil kalbimi delip öptüğüm dudaklarına değsin
söz dolaylı sussun gitme yanımda kal
yüreğimizdeki sevgi ay kadar yalın göz kamaştırsın
sevgiyi yasla göğsüme
sesim özleminden bozkır çiçekleri gibi koparılsın
kal ey sevgili gitme bu içsel vurguna yetinme boyun eğsin
nabız atışları ki vahşi bir karanlığın köşelerinde kim vurduya gitsin
paylaşımın o eşsiz güzelliğine akşam sussun sabah ağarsın
yüreğimizdeki sevgi güneşin yedi rengiyle aydınlansın......
Kayıt Tarihi : 31.8.2004 00:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kalemine yüregine saglik...harika
güzel bir sembolik şiir okudum
TÜM YORUMLAR (6)