Yalı Da Yalnızlığına Şiiri - Nebi Ünler

Kayboluyorum
Dalmışken bir fotoğrafın
Yalı da yalnızlığına…

Akdağı göremiyorum
Sabahtan beri bulutların
Esaretin de güneş
Zaten akşam olacak birazdan…
Kendi kendimi tembihliyorum kendim…
Sabaha kadar balkonda soğuk
Ve ucuz sarma tütünün dumanıyla
Bir uykusuz geceyle, efkârla güreş,
Ey sırrı silinmiş ayna söyle
Ben ölmeden hiç biter mi?
Şu yapışık yalnızlığım, sensizlik derdim.

Bu efkâr niçin diyorsunuz, yüksek perdeden
Acı acı gülümsedim, birisini hatırlayarak
Bu palavra, dilinize nerden geldi, nereden,
Biz ağacı sebepsiz devriliverdi çatırdayarak

Belki çok haklısınız
Talihiniz hep yüzünüze gülmüştür
Bir tek edilişi belki de hiç yaşamadınız
Kadınsınız ya hep sevenleriniz üzülmüştür.

Sizi tanımam, tarafınızdan da tanınmam
Profilinize girip bakmadım… An gelir yıkılırsın
Ey havalı dilber, hislerimde yanılmam
Zaman meselesidir bu… Er geç sende kırılırsın.
Dedirtirler illaki, bir daha mı, bir yılana sarılmam…

Mazı sonrası, Ören dönüşü Milas yeşili dağlar
Biricik şarabı yuvarlardık, hayatın anlamsızlığına.
Yalnızlığım, gölgem ve gelip geçen zaman da ağlar,
Sensiz ve umutsuz, Yürek Yağmur’un bahtsızlığına…

Aşiyansız, 24.12.19 – 05.02 Y.Y.