Yaleller Şiiri - Akadir Salihoğlu

Bırakın yaleller sıkmayın beni
Sıkıp da öfkemi dökmen meydana
Gizimi tufana sarmalar iken
İpimi pazara sermen yaleller

Öfkem zincirlemiş adım atamam
Tufanım virane eylemiş beni
Mahşeri önceden görmek bu olsa
İçimi dışıma vurman yaleller

Gözyaşım tükenmiş bitmiş safahat
Muradım tutkumu çalmış toprağa
Muhtıra zihnime bilirim elbet
Bildiğim şamarı atman yaleller

Kaderim demedim açıktır gözüm
Sözümü dilime dolayan özüm
Verecek hesabım kalmadı artık
Bırakın, darlandım, sorman yaleller

İhanetim ateşe, toprağa, suya
Hepsine inat olsa sanrıya
Günahım yazılmış kâtibin ile
Tamu tehdidine varman yaleller

Kulağım tıkanmış gözlerim âma
Karanlık olmuş sanki umurumda
Parlayan güneşe heves etmezken
Beyhude yıldızı vermen yaleller

Kabulüm değildir hatrımda dünüm
İnkârı bilerek almam koynuma
Kalû bela bühtan, inancım değil
Döneklik diyerek çatman yaleller

Ruhumla bedenim kördüğüm olmuş
Tahayyül sınırım bir kulaç umut
Umuda davayı çoktan açmışken
Mahkum yine ben mi, hakim yaleller

Ölüme hasreti hiç duymadım ki
Hiçliği varlığa yordum sadece
Bir nebze soluğa hasret kalmışken
İlmiği boynuma vurman yaleller

Kudreti kaleme emanet edip
Dünyamı zindana çeviren zatım
Elveda demeden, öfkem boğmadan
Bırakın, def olup gidin yaleller

Yaleller, off dedim! İçim yanıyor
Neden mazim çoktan yok olup gitmiş
Ufukta gelecek görünmez sensiz
Yolculuk olur mu yolsuz yaleller

Seferim molada gün teslim ana
Şafağım uykuda gecem hep âma
Asırlık çınarlar tam bir muamma
Gözünü kaçırıp şaşma yaleller

Ölüm biraz uzak biraz yakınken
Kefene girmeye dünden razıyım
Doğuşlar kayıptır en baştan belli
Bu döğüş mahşerde biter yaleller!