Yaldızlarla Ayrılıyorum Canın İstanbul'dan

Cesaretim yoldaş olcak bu şehirde bana...
Geçmişe ait izleri silmeye,yüzleşmeye geldim canın İstanbul'a.
Düşlerimin ardına gizlenmiş yarım yamalak,tıkanmış cümlelerimin sebebi için yoruyorum beynimi bu şehirde.Uçsuz bucaksız,sonu bilinmeyende senden kalabilecek izlerin keşfine dalıyorum.Nereye saklandığını bilmeden,korka korka,heran karşıma çıkabilme ihtimalini düşünüyorum.Yaramı fazla deşmeden,kanatmadan kolayca buluyorum beklenileni! Sırf unutmak için büyük çabalar sonucu beynime enjekte ettiğim saçma sapan,beni asla ilgilendirmeyen binlerce harici izi bulup yakıyorum.
Gitmek istiyorum..
O kadar kolay oldu ki bu şehri bulmak, daha attığım ilk adımda şaşırtmıyor beni.Olacakları düşünmeye çalısıyorum ve olanları...Anlattıklarını anımsıyorum.Bedenimi titretecek,dişlerimi kenetleyecek o anı arıyorum bu şehirde.
Büyük beklentilerle değil,senli beklentilerle geldim.İzleri belirleyecek pusulam bir fotoğraf ve bol istanbul hatırası..
Cesaretimi uyandırmaya çalışıyorum fısıltı dolu sözcüklerinle.kapatıyorum avuçlarımı.
İlk izim belli.Sen!
Söz verdim yüzleşeceğim.kulak asıyorum asabiyetle bilinç altıma düşünceler akıyor,takılıp gidiyorum bende.
Biri beni durdurmalı!
Cesaretimi hatırlıyorum,göğüs gerişimi
Tam zamanı
Acıyı sever bazı insan.Hayır! Çoktan geçtim bu faslı.sevmiyorum artık acıyı da, akıp giden düşünceleri de.Yokoluşlar amaçsız yanışlar yasak bana
Pekala!
İkinci izin İstanbul sana, hiç sevmedim seni..vıcık vıcık insan kaynayan,dostluğu not defterlerine düşen; bu pis bulanık sehirden nefret ettim hep,nagmıdeğer yüce insanlarındanda.Senin bağrından kopup koynumuza düşen her yeni yetme borç bildi yedi tepeni de sevdirmeyi.Boğaza nazır masallar uydurdular pembe-siyah.Sevgililer getirdiler şehvet dolu ve aynı tutkuyla geri aldılar..
Yalnızdılar çünkü,kaybetmişlerdi not defterlerini..
Anımsatan birşeyler vardı elbet.Yalnız buna inanırım ben.Adı neydi ya da tanıdık bir koku. Herşeyden binlerce aynı olan caddede hatırlamayı bırakın unutulmaya yüz tutmuş manzaraya hasret.
Yüzler belirsiz
Hayalet insanlar
Nereye yetişmeye çalışıyorlar bilmem.yarına çıkacaklarına emin futursuz suratlar..
Binbir telaş...
Ama en güzeli benim,bu şehrin yolcusuyum
Yok ediyorum ayak izlerini silinmeyecek mahremiyetimle.
Yalnız kabuğumu bırakıp
Yaldızlarla ayrılıyorum canın istanbul'dan