Yalçın Istrancaların Hırçın Haykırışı

Balkan rüzgarları daha sert esiyordu,
Istranca dağlarını aşıp gelişiydi bu,
Sessiz çığlık ormanlara, bin koldan girişiydi sanki,
Uğultulu mağaralara üfleyerek,
Karanlık derelere süzülerek inişiydi bu,
Atalarımızın geçmişten gelen sesleriydi sanki,
Kırklar diyarında yetişen bir yiğidin,
İşte O yiğidin son nefesinin esintisiydi bu,
Tıpkı Atalarımızın sesleriydi sanki.
Oysa ki: ne hayaller bekliyordu seni…

Ses ver Anıl YALAP! Duyarız biz seni.
Türk Ordusunun asker evladı,
Yükselen Hilalin Yıldız evladı,
Gözü Yaşlı Ananın erkek evladı,
Istranca dağlarının Mert evladı,
Kırk Akıncının izinde Yiğit evladı,
Peygamberin duasında Şehit evladı,
Unutur mu şehidini Kırklar Diyarı?

Ses ver Anıl YALAP! Duyarız biz seni.
Yalçın Istrancaların hırçın haykırışı sensin,
Yaralı kurdun ıssız bozkıra çıkışı sensin,
Anaların el açıp Allah’a yalvarışı sensin,
Dağlara Türk’ün mührünü kazıyışı sensin,
Kınından hırsla çekilmiş Zülfikar’ın Çınlayışı sensin,
Gönderdeki Ayyıldızlı Albayrağın dalgalanışı sensin,
Unutur mu şehidini Kırklar Diyarı?

Ses ver Anıl YALAP! Duyarız biz seni.
Uğruna şehit olduğun Ayyıldıza bakıver,
Kıyamete dek dalgalanacak Albayrak kimindir?
Zemheri soğuklarında karlı dağlara çıkıver,
Anaların doğurduğu eroğlu erler kimindir?
Arda boylarından gelipte Dicle’ye uzanıver,
Bereketli yemyeşil ovalar kimindir?
Haykırarak Gökkubbeye sesleniver,
Dokuz Tuğlu Sancak diken ordu kimindir?
Peygamber Ocağında en ön sıraya geçiver,
Mavi Denizlere vurulan zincir kimindir?
Göğsündeki İman ateşini gönüllere yayıver,
Ne Mutlu Türk’üm Diyen Dil senindir.