Yalçın Dağların Şahanı Şiiri - Esat Korkmaz

seni şıvgın
seni hırçın
seni çılgın çocuk
yalçın dağların şahanı
hani dağlar senindi
nerdesin

düşlerin neden talan
hani ütopyaların
neden yarım kaldı kavgan
ne de çabuk uslandın
bittin
tükendin

bilirsin ki
arı birleşir
sıcağında boğar hasmını

yüreğim
tavşan yüreği Korkularda
koyunsu güdülerde aklım
seyrederim sen yoksan

bilmezmisin
en kesif karanlıklarda
en kuytularda
en akıl almaz manevralarda
saldırır tilki kurnazı
yoksan

ateş çemberinde akrep m'oldun kendine
gelgeç hazlar mı şırıngalandı
sancısı dinmez arzuların esiri misin
korkuların tutsağı
tepkisiz insan m'oldun yeniden
dokunmazsa sana
yaşamalı mı zehirli yılan

kötülüğün tanrıları iktidar
ateş kusan kuşlar dolanmada
tepende akbaba sürüleri
çakal ulumada
köpek yalanıyor kapıda
sen uyumada
ben uyumada
ümit gerili çarmıha
kurutur kaynağını umutlar
gün dökülmede
karanlık çökmede

söylesene
hangi demin uykusu bu
masumiyetini unut sen
uyursan
kınında uyuyan kılıç
pusuda şeytan

suskuda geçecek anlaşılan
bir başına
bir boşa tükenecek ömrün
kalem de susar bu kahır çıkmazında
yarına ödenmezse bedel

söylermisin
neden mavi olsun gökyüzün
sen uyanmazsan