Yalansılanmak Şiiri - Reşat Öztoprak

İnsan olamamaktan ödümüzün kopmadığı yerde
Ölülerimizin cesetleri kokuyor
Ve bu buhranlar alıp götürüyor ne varsa

*

Pusun ardına giz kurmuş dağlar aydınlatıyor geceyi
Gökyüzü desen zerre yıldız yok bu kış vahasında
Bir kömür kokusu almış götürüyor fakirliği
Kapıyı açmaya kalksan bir maden tütsüsü dolar içeri

Rengimi ayırt edebilsem, kendimi göreceğim balkon çiçeklerinde
Rengim rengine denk o yüzden, bu yalnızlık sessizliğinde

Saksağan bakışlı karmaşa sokaklarda, kargaya yakın ama değil
Sorsan zengin, hiç olmadığı kadar
Efsanelere konu olacak denli hem de
Üstü ışıl ışıl borçlarla kaplı ve beyni yırtık pırtık kıyafetlerle giyili
Belki de bir efsane zamanlaşır yalan dolan demeden
Unutmamalıydık, tarihin kalemi tutan ele göre değiştiğini

Silüetlerden düşebilse bakışlarım yalnızlığım gidecek
Ve sen geleceksin boylu boyunca,
Işığın ve karanlığın olmadığı yorgunlukta