Başladığım yerdeyim yine
Yıllarımı kaybettim, eskimiş yüzüm
Aklar eklendi saçlarıma biraz da eksiltmişim
Yüzümde gülümsemeler iz yapıyor şimdi
Eskisi gibi parlamıyor gözlerim nedense
İçimdeki çocuk uslanmış olmalı
Kıpır kıpır değil artık
Ama ben yinede başladığım yerdeyim
Yediğim her lokmanın
Düşen her bir akın bedelini ödedim hayata
Kazandıklarım benimdi bir zamanlar
Bir bir geri verdim hayata
Benim zannettiklerim benim değilmiş meğerse
Aldanmışım bunca yıl boyunca
Şimdi başladığım yerdeyim yine
Tekrar kazanmaya başlayacağım
Bu kez hiçbiri benim demeyeceğim
Benim olmadığını bileceğim en azından
Bir gün kazandım dediklerimde gidecek
Bu kadar üzülmeyeceğim
Benim değildi bittim demeyeceğim
Meğer koca dünyada bir tek şeye sahipmiş insan
Sadece yüreğine ve yaşattığı sevgisine
Gerisi hepsi yalanmış
Kumar masası gibiymiş dünya
Zengin oturup hiç olarak kalkıldığı gibi
Züğürt oturup zenginde kalkılıyormuş
Geçiciymiş her şey
Bir şey özde kalıyormuş ve senin oluyormuş
Gerisi yalan hem de tozpembe kocaman bir yalan
03.08.2007 02.31
Kayıt Tarihi : 3.8.2007 02:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insanın kendisinden başka kimi var?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!