Hayatlarımızın ironik yolculuklarında seviştiğimiz hüzünlerimiz gibi içimizde iz bırakan ve yaralarımızı avuçlarında okşayıp saran sıcak yatağımızın gizemli kayboluşu içindeyken hepimiz nasıl da aradıklarımızın kölesi olup dün yerine yarınla,yarın yerine dünle sevişirken kanayan en derin yaramız BUGÜN oysa....
Iskaladığımız zamanın peşinden koşarken biz aslında zaman da bizim peşimizden koşuyor...
yağmur yalıyor boş kaldırımları...
Yüreklerimizi ise yanlızlık...
Ne tuhaf değil mi onca kalabalık içinde ve bazen hissetmeden acıyan tenlerimizin altında güneşler batıyor....
Ve sen sevgili
Ve sen
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
