Hayatlarımızın ironik yolculuklarında seviştiğimiz hüzünlerimiz gibi içimizde iz bırakan ve yaralarımızı avuçlarında okşayıp saran sıcak yatağımızın gizemli kayboluşu içindeyken hepimiz nasıl da aradıklarımızın kölesi olup dün yerine yarınla,yarın yerine dünle sevişirken kanayan en derin yaramız BUGÜN oysa....
Iskaladığımız zamanın peşinden koşarken biz aslında zaman da bizim peşimizden koşuyor...
yağmur yalıyor boş kaldırımları...
Yüreklerimizi ise yanlızlık...
Ne tuhaf değil mi onca kalabalık içinde ve bazen hissetmeden acıyan tenlerimizin altında güneşler batıyor....
Ve sen sevgili
Ve sen
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
