Yalanlar Söylüyorum Kendime

Kayboldum sende
Adımı dahi unuttum sayende
Nerede ne haldeyim
Yönüm hedefim ne bilmiyorum
Kapılmışım rüzgârına
Sürükleniyorum boş bir hayale…

Mazoşist oldum sayende
Verdiğin acılardan zevk alıyorum artık
Değil mi ki senden geliyor keyifle sarılıyorum
Hayat denen meçhulde kayboldum…

Göğsüm yırtılıyor
Bağırıp çağırasım var
Avaz avaza seni seviyorum diye bağırasım var
Oysa bir gülsen
O güzel sesinle bana bir seslensen
Seni hemen yanımda hissetsem
İlaç olursun acılarıma
Derman olursun kanayan yaralarıma
İşte öylesine tutundum ki sana
Bir gelsen acılarımın sonunu getireceksin
İnat edip gelmiyorsun…

Bir gün de duyar mısın feryatlarımı
Bir günde anlar mısın acılarımı
Biliyorum hep aynı şeyleri yazmaktayım, farkındayım
Ne yapayım aklımda fikrimde sen varsın…

Belki sen bilmiyorsun
Hayatın en acı yönlerini yaşadım
Ömrümü verdiğim insanların ihanetlerini
Sırrımı paylaştığım insanların satışlarını…

Yazmaktan yoruldum
Yüreği sağır bir insana methiyeler dizmekten
Nasır bağlamış bir kalpten sevgi beklemekten
Dünyada her şeyi maddiyat sananlardan yoruldum…

Biliyorum yine sağır olacaksın
Duymayacaksın feryatlarımı
Bilmem bu kaçıncı yakarışlarımı
Bu acımasız duygusuz tavırların yordu beni
Vazgeçtim seni anlamaya çalışmaktan
Ama ne yapayım ki bitiremedim bendeki seni…

Her şey biter yalan başlar
En büyük yalanı da kişi kendisine söyler
İçimizdeki kor alevi
Çığlık çığlığa feryatları
Canhıraş kanayan yaraları
Ve bunun sancılarını bastırmak için
Kendimize bile yalan söyleriz
Oysa gece gündüz kanarız da
Kabul ettiremeyiz kendi kendimize…

©
16 Ağustos 2024
21:26