Yalanın Daniskası Şiiri - Soner Demirez

Hayat sensizde devam eder be gülüm..
Sensizliğe hapsettiğin bedenim...
Yüreğim sensizde yaşar taşıdığı sevdanı...
Sensizde doğar gün, güneş sensizde batar..

Ne günün ne güneşin sana ihtiyacı yok bilirmisin_?
Viran gönlümde alışır elbet yokluğuna..
Bunca yıl sen yoktun ben yaşarken...
Yoksun şimdi sen bilmeyeceksin halim..

Sanma ki; kahredipte hayata küserim..
Sanma ki; deli divane oluruım çöllerde..
Sanma ki; vaz geçerim dünyadan yaşamakta...
Sanma ki ben sana mecburum...

Güneş yarın yine doğacak bulutlar arkasından..
Karanlığı yırtıp ısıtacak buzul tenimi..
Baharlar yine gelecek bu ayaz günlerime...
Elbet unuturum bir gün o sıcak ellerini..

Sen ilk değildin bunu böyle bilesin..
Kim bilir belki sonda olmayacaksın...
Belki başka gözlere değecek deniz gözlerim..
Unuturum elbet parlayan, yıldız gözlerini...

Tek kadın sen değilsin gözlerimin gördüğü...
Sen imkansızdın, imkansızlığını sevdim senin..
Yeni imkansızlara gebe bu deli gönlüm..
Yeni bir imkansızda unuturum aşkını..

Unuturum seni ismini anmaz olur bu dilim..
Silerim beynimden herşeyi tüm anıları..
Hatıranla dolu evimede girmem bir daha...
Ve gezmem gezdiğimiz o yerlerde..

Geçmişe bir sünger çekerim tekrar...
Yeni bir sayfa daha açarım...
İnandıramam yüreğimi bu koca yalanlara..
Seni unutamam...

Bu yürek senin bunu böyle bilesin...